De laatste weken voelden anders dan het begin en het midden, je voelt, weet en telt en het eind komt in zicht, dat hangt toch als een donkere wolk boven ons....terwijl we beiden weten, het is ook geen paradijs, er zijn zoveel momenten dat we geïrriteerd, gefrustreerd binnensmonds gromden....zuchten of tot 10 telden....maar het is toch ook zo mooi, lucht is blauwer, de wolken witter, sterren veel helderder, zand intens oranje, maar ook, of stoffig, of modderig, kleuren veel intenser, mensen relaxter, leven is eenvoudig, meer basic, geen regels, geen stress, geen agenda, geen klok, maar ook vaak geen eten of schone kleren, geen waterdicht dak boven hun kop, Masai cultuur is prachtig en vele gewoonten en tradities kennen en snappen we nu ook, niet alle accepteren we, zoals FGM en Early Marriage, maar ook huwen van meerdere vrouwen die al het werk doen voor de mannen, want velen weten we nu, doen bar weinig.....mooie is dat we vele momenten hebben gepakt om te spreken met jonge meiden of traditionele mannen, vaak met een goed gevoel, maar soms ook met een "ho nu moeten we stoppen" gevoel. De jeugd is wel aan het veranderen en willen toch wel een betaalde baan en inkomen ipv wandelen met de cattle. Helaas is er geen werk in de verre omgeving en hangen velen van hun wat rond. Op een BodaBoda in de hoop een mzungu te kunnen vervoeren. Vaak hebben we ook uitgelegd dat Mzungus en de Westerse Wereld niet standaard vanzelfsprekend rijk is. We hebben veel mooie mensen leren kennen, waar we zeker contact mee gaan houden, die we ooit nog eens terug gaan zien, de kinderen op school, hoe verknocht kun je eraan geraken, met of zonder snotneus, met of zonder vieze handjes, elke dag door ons haar wroetend, knuffels elke dag ontelbaar, beleefd en met respect keken ze naar ons op, later waren de banden zo vertrouwd en hecht dat we ze allemaal in ons hart sloten. En dat was wederzijds.....dat zie je in het filmpje.....ik snotter niet gauw....maar hier was ik net een natte dweil...

In de laatste weken hadden we nog een paar hoogtepunten, mee naar de afgelegen dorpjes om waterfilters te inspecteren bij de locals thuis, project gesponsord door https://www.justoneafrica.org Afgelegen dorpjes drinken water uit vieze stroompjes of putten met veel buikklachten tot gevolg, de filters maken dat vieze water tot drinkwater en heeft geweldige resultaten. We kwamen bij vele mensen thuis, (begeleid door de pastoor).

We hebben met het laatste beetje van het sponsorgeld van de Rotary Terneuzen en Hulst Lego Duplo gekocht en begeleid geïntroduceerd in de laagste klassen, als je dan ziet dat zelfs de juffen niet weten hoe blokken op elkaar te plaatsen, moet je toch effe je lachen inhouden. Het werd snel opgepakt en met veel plezier mee gespeeld. Hopelijk hebben ze er jaren plezier van, want er is echt niks in de kleuterklassen om mee te spelen.

De laatste dag op school hebben we getrakteerd op fruit, iets wat hun bijna nooit eten, foto's en filmpjes zeggen genoeg. Zichtbaar en hoorbaar viel het in de smaak.

Het zit erop, ik kan weinig meer vertellen, dat het een onvergetelijke ervaring was, dankbaar dat we de mogelijkheid kregen om een keer langer tussen de Masai in het dorp Kimana te mogen zijn en wonen, tussen hun, op een gegeven moment zo vertrouwd en eigen, zo gewoon, warm, letterlijk en figuurlijk, zo close, zo intens, zo leerzaam voor ons, ik hoop dat we al die maanden iets hebben kunnen bijdragen, in de vorm van liefde, knuffels, lesjes op school, huiswerk nakijken, veters strikken, iets extra doen in de les mbv van mijn laptop, filmpjes op YouTube, in kleur, woord en beeld, we hebben wat afgezongen, Babyshark, maar ook Pingu en soms zelfs K3, in de pauze plezier gemaakt mbv de speaker en lekker dansen zoals alleen Afrikanen dat kunnen, ze kunnen het gemakkelijk zonder ons, maar ik hoop dat we net even wat extra kleur en knuffels en aandacht hebben gegeven.....zoals wij ook van iedereen zoveel liefde en vriendschap hebben gekregen....van jong en oud....eigenlijk gun ik iedereen een ervaring als deze....wat een leerzame verrijking.....maar ook pijnlijk dat we alles los moeten laten....dat we niet effe terug kunnen....om te kijken en te knuffelen.

Nu terug op Hollandse bodem, ook dat was een warm welkom, met slingers, gevulde koelkast en verstopte kroost en hond.... vriendinnen over de vloer, wijntje erbij....dat heeft het gemakkelijk gemaakt om te landen, voor nu voel ik me voldaan.....ik hoop dat het zo blijft voor een paar jaar... en dan ga ik vast nog eens kijken....naar mijn tweede thuis, in het midden van Afrika, aan de voet van de Kilimanjaro, tussen de Masai.....zeker weten dat ze de 2 Mzungus gelijk herkennen !!!!!!!!